اذاعه وسط الدلتا بطنطا
اطالب مستر عطيه محاكمه الطغاه فى محاكمه شعريه ترى ماذا ستكتب انامله الذهبيه
_______________________________________
المكان ارض الوطن
الحضور كل واحد لحقه فهم او فطن
كل واحد فى ارضها سكن او قطن
كل من ظهر على ارضها او بطن
مجموعه من شباب المسلمين
مجموعه كمان مسيحيين
وناس من كل شكل متلونين
مثقفين وفلاحين
صنايعيه ونجارين
فنانين ورسامين
وناس كنت تشوفهم تمللى
وناس كنت تشوفهم كل حين وحين
والمظلومين
والمجروحين
والمكلومين
والمهمومين
والعطشانين
والجوعانين
واسر المسجونين
واسر المعتقلين
والتعبانين
والزهقانين
واللى من سنين
مدفونين
والقاضى شعب مصر
والدفوع مفيش دفوع
ولا قابض ولا مدفوع
ولا موهوم ولا مخدوع
الكل فاهم الموضوع
دوله سنين بتنسرق
وكل ضى فيها بينحرق
دوله ناسها مظلومين
حتى مظلوم الورق
وكل قلم صوته انخنق
وكل حلم فيها انشنق
ولما الحرامى ينزنق
يلطم ويندب بالدموع
كنت فين لما مصر
كانت بتبكى عشان عيالها من غير دموع
لازم تتحاسب مفيش رجوع
قال الحاجب محكمه
سكت الجميع عن الكلام
والقاضى بلقينى بدا يحدد معالم الكلام
ويسرد بحكمته كل انواع الاتهام
والكل قاعد يسمع باهتمام
والقاضى بلقينى صعبان عليه
يكون حكم ما بين خواته
حبس حزنه جواه ولملم شتاته
وشاور اخواته
عشان يحدد قراراته
اصل التهم كانت كتيره
يصعب عليها الحصر
دخلت المحكمه ست وفى غايه الجمال
بتقول كفايه
قال القاضى
مين معايه
قالت له مصر
قام الجميع ينحنى على يدها
ويبوسوا ايدها ورجلها
طبطبت على كل الحضور
وجمعت كل الولاد ف حضنها
يرفع ولادها ايديهم للسما
يارب احفظ عزها
يا رب ا جمع شملها
يارب رجع لها
اللى سرقوه منها
واحفظها واحفظ ارضها
بكت العزيزه الغاليه
نزلت دموع على خدها
وبصت للقاضى وقالت
يا ابنى يا مه دموعى سالت
عشان عيالى اللى كان عيارهم فالت
خارت قواها ومالت
وقف عيالها تحت ايدها يرفعوها
معلش يا امه الغمه زالت
وقفت تلملم نفسها
كلمتيين حبت تقولهم من نفسها
يا اولادى اعذرونى دول ولادى
اعذرونى يا اولادى ياللى عارفين طعم الضنا
لو كان فيهم حد سىء
برضه كان فيهم اللى شفنا على ايدهم هنا
30 سنه
اللىسرق احبسوه
من على ارضى اطردوه
اللى مربهوش ابوه
خواته يربوه
ويادبوه ويعلموه
عشان تادبوه
واللى قتل ف يوم اخوه
لازم تقتلوه
العين بالعين
ومفيش اخ عندى اعز من اخوه
نطق بلقين
وهو بيمسح دمعته
اللى امرتى بيه يا امى هنعملوه