كلمات قصيدة “ ضحكة المساجين ” للشاعر الكبير عبدالرحمن الابنودي
كلمات قصيدة “ضحكة المساجين”
تغازل العصافير قضبانها
زنزانة لجلك كارها سجنها
دوق زينا حلاوة الزنازين
على بورشها بتمد أطرافك
سجانك المحتار فى أوصافك
مهما اجتهد ما هيعرف انت مين
و الشمس شعلة عند رافضة تغيب
و فكرها يودى معاك و يجيب
الشمس تحزن زى أى سجين
و الليل نديمك صبر على الرحلة
بتغنى و الليل فى السواد كحلة
وارث غناه معناه من السابقين
فلعاتمة عاتب مصر و داديها
أنت اللى روحك من زمان فيها
توأم فى لحظة عشق مولودين
توبة لكل المسجونين باطل
فى زمن بيخدعنا و بيماطل
يا شموس بتبرق فى غرف عتمين
و خطوة الدادابان ورا الشباك
صوت نعل يقضى الليل هناك وياك
أدامين غشيمة فى البلاط حاكين
الحرب و اللى خاضوها بجسارة
مش مسلمين يا عم و نصارى
فازاى ننصار دين و ننكر دين
كل اللى زارعوا مابنا سور الفرقة
و بيقسمونا فرقة تكره فرقة
فى النية مصر الواحدةتبقى أتنين
تحية لك و انا كاتبها بخطى
أدفع تمن حبك لأخوك القبطى
مع أننا فى الأصل قبطين
هما اللى ماتوا فى ميدان الثورة
كانت دمائهم حمرا و لى سمرا
قول للى جاين يفرزوا الدمين
الصرخة هادية بس هزا الكون
قال الغشيم للوردة خبى اللون
اش يفهم الطور فى هوا البساتين
الشر فى طرف الميدان يسكر
و الفجر يطلع تحجبة العسكر
و أنت بتكتب سكة للجاين
الثورة نور و اللى سرقها خبيث
يرقص مابين شهدا و بين محابيس
و الدم لسة مغرق الميادين
مبيتبوش و لا اللى فات علمهم
مبيسمعوش فى الدنيا إلا كلامهم
ملهمش فى حوار النبات و الطين
إحنا نقول أيوة يقولوا لأ
و فى الحقيقة يا عم ليهم حق
ما انتوا خلقتوا الثورة بالتدوين
شوف الوشوش حمرة تكب الدم
و أحنا سمار الوش تركة هم
ورثوا وطنا ورث من الوارثين
العمدة يتقل أد ملوا كروشة
بطيخة الاقرع هاج و مد عروشة
و لة غفير صوت زعقتة بضمرين
نطلع من الساقية نقع فى طحون
فاشهد يا وطنى على اللى فينا يخون
يا اللى أنت ماسك دفتر الخاينين
و مصر عارفة و شايفة و بتصبر
لكنها فى خطفة زمن تعبر
و تسترد الأسم و العناوين
و كل ما الصوت البليد بلد
لا تبتأس ما الظلم و يتجلد
مين دة اللى يطفى شعلة الصادقين
و اللى يقف فى وش ثورها
ما هيورث الا ذلها و عارها
و اللى هيفضل ضحكة المساجين
و يا رب جملنى بقصر القول
المخ داير و الفؤاد مقتول
خايف أئن لا يحزنوا المحازين
سمعا أنينى و ساكتة لية يا مصر
الحلم فرشين بة فى سوق العصر
أدام عنين اللى ملهشى عينين
زنزانة واخدة دروس قدام فى الصمت
وعرفتك من قبل ما انت دخلت
صمتك على صمت الحجر لايقين
الحزن طايح فى قلوبنا بجد
مفضلش غير الشوك فى شجر الورد
غلط الربيع و دخل فى أغبى كمين
يا أم الشهيد لأ رجعى الدمعة
الدنيا شايفة كلها و سامعة
و اللى سرق هيخبى شيلتة فين
ولدك ضياء الفجر بمقاسة
و وطنا عارف عزوتة و ناسة
أجيال بترحل و الجداد جاين
يا وليدى ميل قول لأخوانك
تانى رجع من خان و أهوه خانك
و السجن مش شبعان شباب صالحين
غزلان و وقعت فى ظلام غابة
و ديابة ليهم ضحكة كدابة
و الضحكة كاشفة عن سنان صوفرين
أما اللى خان وطنك و أوطانى
ماالهيبة حطينة فى قفص تانى
يصحى و ينعس و الجميع واقفين
و فى أنتظار تيأس مع الأيام
غيرك فى قفصك بيضربوا لة سلام
و أنت الجذم قبل الكفوف جاهزين
يادى الميزان اللى طلعت لفوق
بينزلوك بالعافية او بالذوق
دول مش بتوع الصدق فى الموازين
و يا مصر هدى و أنتى بتفوتى
الصوت فى صمتة أعلى من صوتى
أدى السجين اللى مبتش حزين
لسة اللى حاكمونا أهم حاكمين
بينوب عنهم بس ناس تانين
و أنتوا أسرى علبة السردين
بيحلموا يعودوا إلى ما كان
و قضاة تحررهم فلان و فلان
و كأن لا ثورة و لا حسنين
مهو شباب الثورة بقى مسجون
و لا عاد قصاد الخونة إلا تخون
تااه الميدان فى زحمة الميادين
نطمس معالم ثورتك يا شباب
أهو زى صفحة بتتقطع فى كتاب
و الدنيا تهدى و يرجعوا الغايبين
و لا كنش فى ثورة و لا ثوار
و لا شعب مصرالغاضب الجبار
لا حداشر أبصر إية و لا عشرين
يا عم أقعد بس و إشرب شاى
الدنيا ماشية و شعبنا نسااااايى
و البركة فى الشاشة و فى الجرانين
و إذا هوهوو قوم إعلن الأحكام
و كل بق تلجمة بالجام
و مش هتغلب تتطبخ القوانين
و أنت قمر سهران مع الصحبة
حالمين ببكرة و جنتة الغايبة
و متبتين فى الحلم مش صاحين
و يا وردة البساتين يا مصرية
راية بترمى الضل ع الماية
و النيل مموجها رايات تانين
بكراك لحيثيات و لا هو نصوص
يا شاب ياللى ليك صباح مخصوص
بتفرقة بالحتة ع الملايين
و هتفضل العصافير على الشبابيك
و الفجر يستنى أدان الديك
وطن و حلم و فجر متعانقين
