فى صفحتين هحكى حكايتى
اللى بقالها معايا سنين
عن ضحكتين كانو بدايتى
وبقو فى الاخر دمعتين
ربى جعلنى فى كونى مخاير
وانا من يومى مابختارشى
قولت ياواد ماانت صغاير
اصبر شوايه ماتزعلشى
لغاية ماكبرت وبقيت شباب
راجل دكر ملو هدومه
ومن ساعتها عندى اكتئاب
وافكارى على عومى يعوموا
ساعات مخنوق من دنيتى
كاره حياتى وقصتى
والبس وقتها الوش الحزين
واحرم على نفسى ضحكتى
وساعات اكون متفائل قوى
واعيش وقتها انسان سوى
واضحك وبعلو صوتى
وانا قلبى فى النار مستوى
مش عارف انا بضحك على مين
على نفسى ولا على ناسى
بس اللى عارفه هوا الأنين
من اطرافى لحد اساسى
وان اتسألت مجروح من ايه
والله ساعتها ماهعرف ارد
عشان انا قلبى م الجرح فيه
خلاص مابقاش يعرف يعد
كتر القسيه بتقسى
ورغم انى طول عمرى بقاسى
بس انا عمرى مابعرف اقسى
ولا على اهلى ولا على ناسى
لو الحنان كان يوم عمله
انا كنت هكون اغنى العالم
بالفعل اكيد ومش كلمه
انا عمرى ماكنت يوم ظالم
لو كنت استاهل اوجاعى
والله العظيم هكون راضى
لكن من جرحى ايه الداعى
ولا دى ضريبة الماضى
